Łazienki

Na początku XX wieku w miejscu obecnych łazienek założono pierwszą plażę. W 1922 roku,  według projektu inż. Soczkiewicza z Poznania, powstały drewniane  łazienki, położone  częściowo na wodzie.   Uznawano je wówczas za jeden z najładniejszych domów kąpielowych w Polsce. Składały się z centralnie usytuowanej murowanej rotundy oraz z przylegających do niej drewnianych budowli pawilonowych, połączonych ze sobą na kształt dwóch podków, otwierających się w stronę jeziora.  Powstał też park z kortami tenisowymi. W tamtym okresie wybudowany został również hotel I kategorii, którego właścicielem był Władysław Osmański (budynek istnieje do dziś przy ul. Warszawskiej). W połowie lat 20-tych XX wieku uzdrowisko Powidz (zakłady kapitałowe “X Uzdrowisko Powidz Tow. Akc.”) nabył od spółki Wojciech Jabłoński, pod którego kuratelą pozostawały jeszcze w latach 50-tych.  Jabłoński był właścicielem znanej w Poznaniu restauracji Carlton przy pl. Wolności.  Przejmując powidzkie uzdrowisko, podjął się wielu działań rozwijających ofertę letniskową Powidza.

Uzdrowisko dostarczało licznych rozrywek odwiedzającym. Wydzielono m.in. strefy kąpielowe na plaży: damską, męską i  familijną, organizowano naukę pływania, wypożyczano sprzęt wodny: łodzie i żaglówki. Po wodzie pływała także motorówka, zabierająca na pokład  60 osób.  Organizowano wędkowania, polowania  z łodzi, przejażdżki konne czy wycieczki krajoznawcze. Codziennie wieczorem odbywały się dancingi, grała orkiestra salonowa. W niedzielę i święta urządzano koncerty orkiestry wojskowej.   Przy łazienkach  wybudowano również skocznię do wody.  W okresie międzywojennym Powidz stał się, obok Międzychodu i Sierakowa, jednym z najpopularniejszych miejscowości turystycznych Wielkopolski. W październiku 1932 roku drewniane łazienki spłonęły. Odbudowano je już na lądzie jako murowany pawilon hotelowy z rotundą, które służą turystom do dnia dzisiejszego. Obecnie zarządza nimi spółka komunalna Powidzki Ośrodek Sportu i Rekreacji sp. z o.o.

Dzika Plaża

To miejsce malowniczo położone w jednej z zatok Jeziora Powidzkiego u podnóża wzniesienia, porośniętego lasem, obecnie  również zabudowanego licznymi domkami rekreacyjnymi. Nazwa tego miejsca pochodzi jeszcze z okresu, gdy jedynym ośrodkiem wypoczynkowym były Łazienki, a teren obecnej Dzikiej Plaży wykorzystywany był do  ,,dzikich” kąpieli. Z upływem lat teren ten przekształcił się w kolejne miejsce rekreacji i wypoczynku na terenie Powidza. Swoje ośrodki wypoczynkowe, domki, campingi ulokowały tutaj zakłady produkcyjne z Gniezna. Obecnie stanowi własność osób prywatnych.  Znajduje się tu nie tylko strzeżone kąpielisko, wypożyczalnie sprzętu wodnego,  pole namiotowe, czartery jachtów, ale również baza gastronomiczna. Przy Dzikiej Plaży funkcjonuje przystań żeglarska Szkolnego Klubu Wodnego Chrobry, działającego przy I Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie.

Dom Kuracyjny

W 1910 r. nad brzegiem jeziora, w pobliżu torów kolejki wąskotorowej powstał hotel ,,Plażowy” (Strandhotel).  Gmach hotelu mieścił w sobie restaurację, salę do zabaw i ok. 50 miejsc noclegowych. Niektóre pokoje posiadały dostęp do balkonów, z których można było podziwiać krajobraz Jeziora Powidzkiego. Przy hotelu powstał ogród restauracyjny z altanami i kolonadami. Gruntowej przebudowy dawnego  hotelu ,,Plażowego” dokonano w 1921 r. Przygotowano wówczas nową salę taneczną, dobudowane zostały nowe przeszklone werandy.  W pokojach nocleg mogło znaleźć nawet 100 osób  Wtedy też obiekt otrzymał nazwę ,,Dom Kuracyjny.” W 1926 r. budynek przeszedł na własność Wojciecha Jabłońskiego. Na wysokości ,,Domu Kuracyjnego” istniał szeroki, drewniany, oświetlony i wyposażony w ławki pomost, sięgający 60 m. Obecnie obiekt jest restauracją i hotelem ,,Jabłona”, częściowo rozbudowanym w 2012 roku.

Promenada

Ciąg pieszo-rowerowy wzdłuż brzegu Jeziora Powidzkiego, stopniowy budowany przez gminę Powidz na bazie istniejącego od lat naturalnego, gruntowego duktu spacerowego. Pierwszy fragment o długości 922 m  powstał  w 2013 roku na odcinku: Łazienki – Dzika Plaża. Posiada on nawierzchnię z bruku klinkierowego w kolorze brunatno-czerwonym. Ścieżkę rowerową oddziela od części dla pieszych linia segregacyjna w kolorze grafitowym. Od strony jeziora co kilka metrów w nawierzchnię wbudowano święcące kostki. Całość uzupełnia oświetlenie parkowe oraz ławki, zamontowane w zatokach, utwardzonych kamieniem polnym.

Ani Róg

Niewielki przylądek na trasie z Łazienek do Dzikiej Plaży, wbijający się klinem w  jezioro  vis-a-vis Dzikiej Plaży. Nazwa zaczerpnięta została z  legend powidzkich: ,,O zamku, Annie i rybaku” oraz ,,Kasztelance Annie i rybaku.”  Miejsce to nazwane zostało na pamiątkę bohaterki tych opowieści,  nieszczęśliwie zakochanej w ubogim rybaku córki kasztelana.

Parafialny kościół rzymsko-katolicki w Powidzu pw. św. Mikołaja

W prezbiterium kościoła znajdują się witraże, upamiętniające ofiary II wojny światowej,  m.in. wizerunek ojca Maksymiliana Kolbe męczennika (1980, ufundowany przez lotnika powidzanina Tadeusza Putza). Znajduje się tu również tablica z brązu, wmurowana w części bocznej pod chórem z symbolami powstańczymi i napisem”Ku czci Kompanii Powidzkiej Uczestnikom Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 Towarzystwo Przyjaciół Powidza 28 XII 2008”.